Vorige maand verscheen de tweede plaat van Hunter Complex, genaamd Heat. ‘Een plaat waar de jaren 1980 nooit ver weg zijn’, schreven wij in Gonzo (circus) nummer 73. Achter Hunter Complex gaat de Nederlander Lars Meijer schuil. Hij stelde een mixtape samen met synthmuziek uit de jaren tachtig, maar ook met die van nu. Zijn we echt zo retro als Simon Reynolds ons doet geloven?
“Het was eind jaren tachtig. Ik werd gebeld door Frits, de man achter het tijdschrift KLEM (Kontakt Liefhebbers Elektronische Muziek). Frits belde me om te zeggen dat Flashpoint op tv was, een film met muziek van Tangerine Dream. KLEM was niet alleen tijdschrift, maar ook een hechte gemeenschap voor liefhebbers van artiesten als Jean-Michael Jarre, Klaus Schulze en vooral Tangerine Dream. Ik hoorde niet bij die ‘community’ – ik was pas een jaar of 11 – maar ik werd wel gebeld. Met een old school VHS tape nam ik de film op en later distilleerde ik daar alleen de muziek uit. De combinatie van die dreigende, onheilspellende synths met de beelden van regenstorm in de woestijn maakte diepe indruk. Pas veel later vond ik de lp, maar de muziek daarop was net iets anders. Hier hoor je het origineel. Op deze mixtape probeer ik een link te leggen dus die prachtige soundtracks en synthwerken uit de jaren tachtig met die van nu. Er is een duidelijk overeenkomst tussen wat John Elliot van Emeralds en Outer Space doet, en hoe Jan Hammer zijn muziek voor Miami Vice maakte. Daarnaast hoor je de staccato midi-programmering van Stewart Copeland terug bij de mierzoete iPad-pop James Ferraro. Maar er is ook een duidelijk verschil. De geluiden komen misschien gedeeltelijk overeen met die uit de jaren tachtig, maar de tijdsgeest en de wijze van muziek maken is enorm veranderd. Een Roland D-50 of een Yamaha DX7 is net als een Fender Stratocaster ook ‘maar’ een instrument.”
MIXCLOUD MONDAY: Hunter Complex – Lars Meijer by Gonzocircus on Mixcloud