Morgen is het weer zover. Dan gaat drie dagen lang het dak, de vier muren én de vloer eraf in Tilburg. Vier dagen lang zelfs voor de doorbijters die tot de traditionele zondagse Afterburner op hun poten blijven staan. We doen ons best, maar beloven niets.
Gonzo (circus) goes to Roadburn, alle enkele jaren trouwens. Voor Gonzo-compagnon (dv) zal dit jaar de vijfde keer zijn, maar ondergetekende is een absolute Roadburn-maagd. Niet omdat we geen beetje lawaai of een gezonde dosis psychedelica aankunnen. Eerder omdat Roadburn altijd een moeilijk in te nemen burcht leek, met als voornaamste obstakel de tickets die steevast de deur uit waren vooraleer wij uit onze nest waren getuimeld. En ook wel omdat vijf maanden vooruit plannen nooit onze forte is geweest.
Maar héél af en toe is het geluk met de lamzakken, en toen eind vorig jaar plots een plek vrij kwam op de Gonzo (circus)-genodigden-lijst, waren we er dan ook als de neten bij om ons ellebooggewijs een weg naar een ticket te banen.
Eigenlijk zeggen al de grootste namen op de affiche – The Pretty Things! Electric Wizard! Godflesh! Pallbearer! Cult Of Luna! High On Fire! (donderdag én zaterdag) – reeds wat een avontuurlijk festival Roadburn met de jaren is geworden. Maar net daarom kijken we toch vooral uit naar nieuwe ontdekkingen – een ontmaagding moet een beetje spannend blijven, toch? – en we zijn er gerust op dat het er véél zullen zijn.
We hebben een paar bands geselecteerd waarnaar we nu al uitkijken. Een volstrekt willekeurige selectie overigens: wie ervan uitgaat dat dit de order of appearance is, zal van een ijskoude kermis thuiskomen. Voor de volledige line-up en timetables: check de website.
Schone jongens
Laat ons echter toch maar met onze festivalopener beginnen. Wij zijn van plan om donderdag zéér op tijd in Tilburg aan te komen. Om 14u15 willen wij namelijk aan Stage01 staan voor Dirk Serries. Onlangs misten we nog het releaseconcert van ’s mans Microphonics ‘XXI-XXV’, en we willen hem die prachtige gelaagde donkere gitaardrones wel eens live tevoorschijn horen toveren.
In de categorie ‘veelbelovend’: Black Bombain ziet er alvast op papier erg interessant uit: psychedelische kinderen van de zon uit Portugal. Misschien ook wel de prettiest band op Roadburn, maar dat kan geen kwaad – u gaat gedurende de rest van het weekend nog lelijkaards genoeg zien. Nog jonge honden: Satan’s Satyrs, die zelfs twee keer zullen spelen. Eén keer met een Blue Cheer-tribute, de andere keer gewoon met hun eigen lofi-rammeldoom.
Naar Monomyth zijn we dan weer benieuwd omdat die band Sander Evers van 35007 in zijn rangen telt. U moet weten dat 35007 er in 1993 (samen met Trumans Water nog wel) verantwoordelijk voor waren dat de grunge-schellen eindelijk van onze ogen vielen. Merci voor de revelatie, Sander, en maak er wat moois van.
Twijfelgevalletje: Alan Davey komt met The Psychedelic Warlords ‘Space Ritual’ integraal spelen. Nu is Davey van de bijna veertig ex-Hawkwind groepsleden een volhouder. De man was weliswaar amper zindelijk toen Lemmy nog bij Hawkwind bijkluste, maar speelde sinds de vroege jaren 1980 alles bij elkaar wél een kleine twintig jaar bij de band. Maar dat hij dit onderneemt terwijl opperhawk Dave Brock nog regelmatig de podia beklimt, geeft ons toch een eigenaardig smaakje in de mond. We zullen wel zien, voor hetzelfde geld worden we alsnog omvergeblazen door een stukje psychedelische geschiedenis.
Wietpas
Opper-Electric Wizard Jus Oborn cureert vrijdag de Main Stage en dat wil zeggen dat Electric Wizard nà psych-veteranen The Pretty Things, Sabbath Assembly, Uncle Acid And The Deadbeats en vòòr Pychic TV / PTV3 speelt. Hierbij dan ook een tip voor Belgische psychonauten die denken dat de wietpas wérkt: vraag gewoon aan de buitenwipper van de eerste coffeeshop op uw weg, of je een wietpas nodig hebt om binnen te mogen. De buitenwipper zal je buitenwippen, maar vervolgens springt er geheid een mannetje uit de dichtstbijzijnde struik om je op je wenken te bedienen. Wél afdingen hoor, kids!
Af en toe is een hype volstrekt terecht. In het geval van het Zweedse Goat durven we dat zelfs zeggen over de zorgvuldig door de band zélf geconstrueerde voodoo-mythe. Komen ze nu écht uit de Haitiaanse enclave Korpolombolo, of zijn het gewoon melkwitte Zweden met een rosse vikingsnor? Best mogelijk dat je het na hun passage op Roadburn nog stééds niet weet. Alleszins, we believe this hype, en we zullen dan ook proberen om tijdig uit onze Electric Wizard trip te landen om niet voor gesloten deuren te staan bij Het Patronaat.
Goat weet zich daar in Het Patronaat overigens bijzonder goed omringd. Onder andere door het Finse psychfolkcollectief Hexvessel, het uit gelijke delen Jackie O Motherfucker en Heavy Wings samengestelde Eternal Tapestry, de Franse doomgazers van Les Discrets (met Neige van Alcest, die – we zouden het bijna vergeten – zaterdagmiddag op de mainstage staan) en het zwaarste Belgische exportproduct Amenra. Alleen voor dat stukje van de programmering moét u vrijdag in Tilburg zijn. Overigens speelt Amenra’s Matthieu Vandekerckhove nog twee keer als Syndrome op Roadburn. Zéér aan te raden als introspectieve drones uw ding zijn.
Van Endless Boogie (de afsluiter op de mainstage op zaterdag) weten we dan weer dat het een feestje moet en zàl worden. Met groepsleden die zich laten aanspreken als ‘Top Dollar’, ‘The Governor’, ‘Memories From Reno’ en ‘Grease Control’ en een sound die het midden houdt tussen Neu! en het meest groovy spul van Captain Beefheart kan het wat ons betreft nu al niet meer misgaan.
Pelicule
Maar los van al het bovenstaande, gaan wij natuurlijk vooral naar Roadburn voor de Electric Grindhouse Cinema, samengesteld door Jus Oborn van Electric Wizard: een twaalf uur durende ode aan exploitation cinema, “when cinema was still considered art and art meant tits & ass”. De soundtrack bij al die verfijnde pelicule zal worden gepleegd door Void Ov Voices (Attila Csihar), Aderlating, Shazzula (vorig jaar nog samen met Ernesto Gonzalez op het 20 jaar Gonzo (circus) feestje bij Les Ateliers Claus) en Nicklas Barker (My Brother The Wind).
En wat nog het mooiste is: vraag het aan de twee andere Gonzoërs die de komende dagen over het festival zullen bloggen, en je krijgt gegarandeerd een heel ander verhaal. Want volgens collega (dv) is dat het echte geheim van Roadburn: de programmering wordt zodanig tot in de puntjes verzorgd, dat het festival voor iedereen een compleet persoonlijke ervaring wordt. We houden u op de hoogte wat het voor ons wordt.