2012 is officieel voorbij, dus tijd om terug te kijken. Wat waren de muzikale en culturele hoogtepunten? Gonzo (circus) laat het je de komende weken weten: in het blad met onze persoonlijke jaarlijstjes en op de site met mixtapes. Voor deze laatste editie: Maarten Timmermans.
“Terugblikken is graven in het geheugen. Welke muziek heeft mij ontroerd het afgelopen jaar? Van welke artiesten zag ik goede concerten? Wat voor jaar is het geweest? Aan de artiesten die op deze mixtape staan, kun je zien dat het jaar voor mij zeer eclectisch was. Van de duistere rock van Flying Horseman naar de psychedelische gekte van Goat en OM naar de improvjazz van Neneh Cherry And The Thing. En alles wat daar tussenin zit.”
“Absolute nummer één in mijn lijstje is echter Bert Dockx die hier in twee gedaanten terugkeert. Met Flying Horseman maakte hij de trouwe metgezel ‘Twist’. Een laatavondalbum dat nog donkerder, nog passioneler is dan voorganger ‘Wild Eyes’. Tel daarbij dat ik op het sublieme concert in het Leuvense STUK de laatste limited edition van de vinyleditie kon kopen, de sterke 10 inch ‘Navigate’ en zijn jazzproject Dans Dans en je weet waarom aan deze plaat zoveel mooie herinneringen kleven. Dat hij ons een paar weken geleden solo in Leuven nogmaals van onze sokken blies en alles viel nog meer op zijn plaats. Dat concert is trouwens hier nog te herbeluisteren.”
“Een andere absolute topper was Ty Segall. Drie albums en een legendarisch optreden tijdens de Gonzo (circus) presenteert avond in de Brusselse Atelier 210. Het klopte gewoon: de zaal, het publiek en vooral de band op het podium. De man had net een paar moeilijke persoonlijke dagen achter de rug. Dit optreden was dan ook een dunne lijn. Viel hij langs de ene kant, zou het volledig de mist ingegaan zijn. Gelukkig was het echter de andere kant. Qua optredens waren er nog toppers het afgelopen jaar. Voor het eerst in pakweg vijf jaar kwam ik nog eens in de Opwijkse Nijdrop voor optredens van Holograms (met als naprogramma een feestje van een plaatselijke carnavalsvereniging.Vreemd) en Exit Music. Voor de liefhebbers, de ravissante zangeres van Exit Music, Aleksa Palladino, speelde Angela Darmody in Boardwalk Empire. The Soft Moon speelde dan weer een fijne show op het ‘ATP I’ll Be Your Mirror’-festival Londen, waar ik ook nog sterke optredens zag van Sleep, Slayer en The Afghan Whigs. Nog zo iemand die dankzij een sterke show in ons lijstje raakte was Chelsea Wolfe. Haar optreden in de Brusselse Magasin 4 was na Ty Segall het beste wat ik in 2012 zag. En laatste in dit rijtje was MV & EE. Met hun psychedelische projecties prikkelden ze mij in het Duvelhok tijdens Incubate.”
“Swans maakte dan weer een monumentale plaat met The Seer en zorgde voor fluitende oren (ondanks de oordoppen) tijdens het Sonic City Festival. De andere artiesten in het lijstje staan daar omdat ze een album maakten dat ik meer dan de moeite vond het afgelopen jaar of toch een aantal songs zoals in het geval van The Twilight Sad of Robust Worlds.”
“De vreemdste klanken het afgelopen jaar kwamen misschien wel van Sun Araw. Een man die ik al met veel plezier volg sinds ik hem zag in een Amsterdams kraakpand een paar jaar geleden. Deze combinatie met de rootsdub van The Congos kietelt ons telkens opnieuw.”
“Deze mixtape is opgevat als een blik in mijn eclectische muzikale herinneringen van het afgelopen jaar. Voor 2013 kan ik alleen maar verwijzen naar Neneh Cherry: ‘Dream Baby Dream, Forever! Keep Those Dreams Burning, Forever!’. Want dromen, dat kunnen ze mij niet afnemen.”