In de twee eerdere films van de Russische regisseur Andrei Zvyagintsev, ‘The Return’ en ‘The Banishment’, speelde de natuur een grote rol. Voor zijn derde film ‘Elena’ trekt hij zich binnenshuis terug, voornamelijk in het appartement waar de zorgzame Elena samenwoont met Vladimir. Wat wel is overgebleven uit zijn vorige films is de complexiteit van de familierelaties tussen de personages. Al snel wordt duidelijk dat de relatie van Elena en Vladimir vooral wordt gekenmerkt door afstandelijkheid, die voornamelijk aan Vladimir te wijten is: op de plek waar andere mensen een warm hart hebben, zit bij Vladimir een goedgevulde portemonnee. Beiden hebben kinderen uit eerdere huwelijken, maar deze bloedbanden blijken een slangenkuil in plaats van een warm familienest. Elena’s zoon Sergej is een nietsnut die slechts uit zijn stoel opstaat om nieuwe drank te pakken uit de koelkast – een doorn in het oog van de selfmade zakenman Vladimir. De verhoudingen komen op scherp te staan wanneer Elena geld nodig heeft zodat haar kleinzoon Sasja kan gaan studeren en Vladimir weigert om financieel bij te springen – zelfs nadat hij wordt geveld door een hartinfarct en zijn testament opstelt in het ziekenhuis.
‘Elena’ is een trage film, maar het verhaal is zeer aandachtig gefilmd waardoor het een intense kijkervaring oplevert. Daarbij stopt Zyvagintsev genoeg spanning in zijn verhaal om de kijker bij de les te houden en zijn er meerdere verrassende ontknopingen.