Terwijl dance tegenwoordig veelal wordt gecelebreerd op massafestivals met een commerciële inslag waar een uitbundige, kleurrijke en jolige sfeer heerst en waarbij het muzikale aspect slecht een onderdeel van een geheel is, trekt een aanzienlijk deel van de pure technoscene zich terug in een schemerzone. Een hedendaags, ondergronds gegeven waar donkerte, kracht en zwaarte worden aangevuld met nuances van schemering, diepgang en precisie. Monoloc is een relatief nieuwe ster aan dit duister firmament, die zich in zijn thuisstad Frankfurt omringd weet met onder meer de jonge meester-producer Brian Sanhaji en het icoon Chris Liebing. Deze laatste gaf de man al vroeg een kans via zijn bekende label CLR, waarop nu het debuutalbum ‘Drift’ verscheen. De titel is treffend want de luisteraar meandert doorheen de plaat als door een grauw, sonoor landschap vol tekenen van de zoveelste industriële revolutie. Trage, maar harde beats worden prachtig aangevuld met uiterst sfeervolle soundscapes, mechanische klanken en diepe drones. Op een aantal tracks worden zelfs vocalen geïntroduceerd – geen vrolijke wijsjes maar delicate en bezielde lijnen, van zanger Daniel Wild. Kortom, ‘Drift’ lost de anticipatie die enigszins werd gecultiveerd in de scene zeker in; Monoloc verzekert zich inmiddels niet meer alleen als deejay, maar ook als producer van een plaats in de schaduwkant der techno.