Na haar prachtige debuutalbum ‘Congost’ van vorig jaar is de in Barcelona residerende Colombiaanse artieste Lucrecia Dalt terug met een nieuw album. ‘Commotus’ wordt uitgegeven op het HEM Berlin label waar zijzelf ook één van de curatoren is naast onder andere Julia Holter, Gerhard Schultz. Lucrecia Dalt creëert ingetogen elektroakoestische composities van microritmes en subtiele, minimalistische instrumentatie met ijle, rondzwevende vocalen. Haar geluid is een vreemde symbiose die om haar eigen as lijkt te draaien, dan weer twijfelend en introvert of uitgesproken en gericht. In de mooie minimalistische opener ‘Saltación’ worden elektronische klanken omringd door stemeffecten die zorgen voor een beklijvende sfeer waarbij enkel een tokkelende bas voor enige verlichting zorgt. De song ‘Escopolamina’ gaat over de gelijknamige drug die in Colombië gebruikt wordt om mensen te beroven waarbij slachtoffers tijdelijk hun wil verliezen en eigendommen overhandigen aan dieven. Ritmisch getik, donkere baslijnen en een versufte stem zorgen voor een ongemakkelijke sfeer die langzaam uitdijt. ‘Turmoil’ is als een duistere koortsdroom uit het bed van Portishead waar stemmen, drums en dreigende instrumenten elkaar traag doorkruisen. In het mooie ‘Conversa’ neemt ze even een stap terug naar een vaster geluid met uitgesponnen instrumentatie en warme delay gitaren eindigend in een dichte geluidsbrij. ‘Esplendor’ is een minimalistische song van intiem formaat, terwijl ‘Silencio’ niets is wat de titel doet vermoeden, maar een elektro-folkloristische wandeling in mooie melancholische landschappen op de tonen van Julia Holters triestige harmoniumspel. De pakkende baslijn van ‘Waste Of Shame’ smaakt naar meer, maar duurt te kort. In de lange afsluiter ‘Batholith’ doet Luke Sutherland mee op bas en worden we meegenomen naar de heerlijke instrumentele sferen van Pram en Broadcast van weleer. Met dit album stapt ze verder in onbekend, experimenteel terrein, nog meer dan op haar vorige album, weg van vaste songstructuren.