Björk heeft er toch al mooi een carrière van vijfendertig jaar opzitten – haar eerste plaat bracht ze als twaalfjarige uit in 1977. Ondertussen heeft ze steviger dan ooit zélf de touwtjes in handen. Het is niet omdat ze hier vanavond artistiek headliner is (Netsky was party-headliner, maar daarover meer in onze vorige post) dat ze ook een hap-slik-weg set met hits en de ingecalculeerde mee-klap momentjes bracht.
Als Björk dus beslist om met slechts twee muzikanten en een uitgebreid koor te komen headlinen, dan dient de Pukkelwei zich daarnaar te schikken. Het deed ons even terugmijmeren naar de hoogdagen, toen vrijwel élke act op het podium een radicaal randje had. In die mooie traditie zou Björk een allesbehalve voor de hand liggende set brengen, waarin ouder, compleet herwerkt werk werd verweven met nieuwe songs.
De twee muzikanten waarvan sprake waren Manu Delago en Max Weisel, allebei ook spilfiguren in Björks recentste ‘Biophilia’. Delago hanteerde onder meer de ‘hang’, een nieuwerwets melodieus percussie instrument dat in 2000 werd uitgevonden in Zwitserland. Weisel stuurde met zijn gigantische iPad-touchscreen onder meer een kooi van Faraday aan – jaja, er stond dit jaar een kooi van Faraday op de main stage van Pukkelpop, en er kwam nog muziek uit ook. Verder stond er ook nog een pijporgel prominent op het podium, waarvan we vermoeden dat het ook door Weisel werd bediend.
Aanvankelijk hadden we het moeilijk om in Björks trip mee te stappen – wellicht omdat we té verbijsterd waren over het halflege veld rondom ons. Maar gaandeweg haakten we aan, ondermeer door een mooie versie van ‘Hunter’ en het hoogtepuntje ‘Pagan Poetry’, waarbij het veelkoppige dameskoor een hoofdrol was toebedeeld.
Het aan de vulkaan Eyjafjallajökull opgedragen ‘Náttúra‘ – blonk uit in bondigheid en neigde zelfs naar industrial. Ons geheugen laat ons een beetje in de steek, maar het is alleszins erg lang geleden dat we nog eens zulk een radicaal geluid hoorden op de mainstage van Pukkelpop.
Bissen? ‘Possibly Maybe’ werd in een heel nieuw arrangement gestoken – als een mens een kooi van Faraday bijheeft, kan hij er maar beter gebruik van maken natuurlijk. Afsluiter ‘Declare Independence’ werd opgedragen aan Julian Assange en Pussy Riot, wier proces vandaag (vrijdag) begint. Björk liet weten te hopen op een eerlijke rechtsgang. Wij zijn wat dat betreft een beetje cynischer, maar laat ons gewoon hopen dat Björk knows best. (nvdr, ondertussen is het nieuws binnengelopen dat Pussy Riot wel degelijk zijn veroordeeld tot twee jaar werkkamp. Wereldleiders, wil er iemand aub een keer Rusland een dictatuur noemen? Liefst in primetime, maar Villa Politica zou ook al een mooi begin zijn)
(sb, ldw en mt)