Met toegang tot zo veel verschillende muziek is het voor artiesten natuurlijk een kleine stap om verschillende genres samen te smelten tot iets nieuws. Zo ook voor het in Leeds studerende Alt-J (voor de nerds: ja, dat is ∆).
Het viertal startte in 2007 hun bandje. In de gesloten muziekscene in Leeds waren ze als ‘inteelt’ veroordeeld tot kleine optredens in studentenhuizen. Achteraf gezien geen enkel probleem, want Alt-J staat deze zomer op bijna ieder Europees festival.
Folk voert de boventoon op het debuut ‘An Awesome Wave’, aangevuld met elektro en hiphop. Volgens toetsenist Gus Unger-Hamilton was dat geen bewuste keuze: “We hebben geen bepaalde stijl met de band. Elk bandlid heeft zijn eigen invloeden die we gebruiken, daardoor klinken we waarschijnlijk zo anders. Onze muziek heeft niet echt een naam. We vinden het vrij irrelevant om ons in het post-internet-tijdperk aan muzikale genres te houden.”
Een mengeling van genres kan al snel een puinhoop worden, maar Alt-J stapt soepeltjes over deze valkuil heen. Ondanks dat er geen label op de muziek is te plakken, zijn er wel terugkerende elementen. Zo wordt bijna ieder nummer ondersteund door een ingenieuze drumpartij en zorgt de geknepen, ietwat kinderlijke stem van zanger Joe Newman voor een melancholieke ondertoon. Interlude I, II en III duren elk maar een minuut. Het zijn de rustpunten op de plaat, adempauzes tussen de volgepakte nummers.
Alt-J is erg geïnteresseerd in literatuur en andere kunstvormen. Inspiratie voor de teksten heeft de band dan ook uit bijvoorbeeld het boek ‘Where The Wild Things Are’ en de film ‘Léon: The Professional’ gehaald. Niet dat de band volledig teert op de verhalen van anderen: “Liedjes met culturele referenties en onderwerpen kunnen wel degelijk een persoonlijke lading hebben. Het nummer ‘Breezeblocks’ maakt gebruik van de ideeën over liefde en verlatingsangst zoals die in ‘Where The Wild Things Are’ voorkomen.”
An Awesome Wave (Infectious, 2012)
www.altjband.com
Lowlands Festival, 17 t/m 19 augustus, Biddinghuizen