Facing Pages 2012 miste helaas de spanning en inventiviteit van Colofon 2009. Als de jongens van O.K. Parking diep in eigen boezem kijken, ontdekken zij misschien waar het fout ging (richtingloos programmaschema, wirwar van lezingen, slecht getimed,…) en kan Facing Pages 2014 nog leuk worden. Nu bleef je als inktsnuiver een beetje op je honger zitten.
Elfie Tromp van het Rotterdamse Strak, een geïllustreerd literair tijdschrift voor de Nieuwe Nieuwe Zakelijkheid, bewees hoe strak een presentatie zou kunnen zijn. Met directe woorden en zinnen tot je verhaal komen zonder te veel uit te wijden, te patserig over te komen en toch genieten van de 15 minuten aandacht. Elfie vertelde zonder omfloersen waarom ‘Strak’ een papieren tijdschrift was, adverteerders zoeken een hel is en geld bijeensprokkelen soms makkelijker gezegd is dan gedaan. In haar korte presentatie sijpelde de liefde voor papier en inkt. De presentatie werd bijna aanraakbaar en had een gepassioneerde blik op tijdschriften maken.
In gigantische contrast daartegen stond Samira Ben Laloua met Club Donny. Club Donny is niets meer dan een ‘niet door een redactieplanning geleid blad gevuld met foto’s van planten en tuinen’ waar niets zinnigs kon over gezegd worden, waarvan de oplage verzwegen bleef en het nut onaantoonbaar was. Het succes past waarschijnlijk gewoon in de huidige esoterische trend van ‘terug naar de natuur’ waarbij stadsbewoners plots bloemetjes ontdekken. De term guerilla gardening was nog niet tot Club Donny doorgetrokken. Grote foto’s waarover niet was nagedacht werden plots juxtaposerende werkelijkheden. Er werd een immense stroom onzin uitgekraamd dat maar werd uitgemolken om de beoogde tijdsduur te vullen. Dat daarom de presentatie van Laura Meseguer moest afgeblokt worden, maakt de pijnlijke programmatiefouten van de organisatie des te opvallender.
Professor in de typografie Laura Meseguer had het niet makkelijk. Zij was dusdanig in de ban van haar eigen zenuwen, dat haar als met een zwaar Spaans-accent doorspekt Engels met de minuut moeilijker verstaanbaar werd. Maar de vrouw had een mooi verhaal bij over typografie in tijdschriften, het uitdrukken van elegantie aan de hand van lettervormen, de evolutie van serif en sans serif lettertypes in magazines en welke fonts tijdschriften tegenwoordig gebruiken om moderniteit uit te stralen. Op papier is dit een onwaarschijnlijk interessant (en begrijpelijk) verhaal. Op Facing Pages ging het een beetje de mist in omdat haar mooi vormgegeven slides moeilijk leesbaar waren (rode letters op zwarte achtergrond, zon in de ogen, ongewenste reflecties,…), de stukjes quotes – van gerenommeerde art directors – stamelend werden voorgedragen en elke zin werd afgesloten met ‘no’. Wat zou zij eigenlijk denken van de huidige, veelvuldig door Duitstalige muziekbladen Groove en Spex gevolgde trend: vormgeven is fouten laten zien, de veiligheidsmarges negeren en de meest banale lettertypes gebruiken om verwarring bij de lezer te zaaien?
Een trend die ook Michael Bojkowski (Linefeed), in positieve zin, is opgevallen. Michael Bojkowksi is vooral bekend om zijn gefilmde magazine-reviews. Meestal mag hij zich dus voor de kijker verstoppen achter een scherm, op Facing Pages zou hij live enkele magazines uit de tentoonstelling bespreken. Het werd een geanimeerde – weer door zenuwen geleide – babbel die soms interessant kon worden, maar ten onder ging aan een gegiechel. Ook al waren de reviews meer oppervlakkige bemerkingen, het wakkerde alleszins de zin naar meer aan. En het bracht ook enig licht in een vermoeiende dag.
Ook Not Another Graphic Designer Pieter De Kegel, de man achter het Belgische POSTRmagazine behoort tot het selecte clubje enigmatische sprekers. Het is simpel, grijp POSTRmagazine steeds mee als je het ergens ziet liggen. Dit blad, op A1-formaat, verschijnt op slechts 5000 stuks, werkt steeds op 1 thema en heeft als doel de lezer uit te dagen het uit te lezen. Laag wordt boven laag gedrukt. Een grote slogan versiert de voorkant. Een door adverteerders aangeleverde poster de achterkant. Ohja, volgens Pieter is POSTRmagazine niet echt sexy omdat er nooit knappe vrouwen op de cover staan. Het exemplaar met de Eskimo-advertentie hangt nochtans al maanden aan de muur (en een reservekopie ligt in de kast).
Een blik op de horloge verklapte dat Jeremy Leslie aan zijn lezing moest beginnen. Een blik in het programmaboekje verraadde nog meer lezingen maar 2 dagen zitten op enge stoelen in een kille ruimte had genoeg gevergd van je Gonzo-team. Buiten scheen de zon en in die eerste warmte van de dag, sprongen wij op onze OV-fiets richting station. Het was genoeg.
Gezien: Facing Pages 2012, namiddag zaterdag 21 april