Nog zeven keer slapen, en het is weer zover: ROADBURN aflevering vijftien. De Tilburgse hoogmis voor all things hard, traag, bezwerend en geestverruimend was nog nooit zo snel uitverkocht, maar dat kunnen we elk jaar zeggen- aan dit tempo duurt de voorverkoop binnen drie jaar nog exact 23 seconden. Het curatorschap van de Canadese progmetalaars Voivod deed ons niet direct watertanden toen het werd aangekondigd, maar we hadden er vertrouwen in dat het programma ook dit jaar al gauw weer deed vingerkruisen dat we er bij mochten zijn.
En ziet! Volgende week kunnen we u weer drie dagen lang in woord en beeld verslag doen van Roadburn 2012. En bij het overlopen van het programma trekken we ons de haren uit het hoofd bij het besef dat we voor elke vette naam die we live mogen aanschouwen tegelijkertijd twee laten schieten. Een lijst met prioriteiten is dus een absolute vereiste, en dit jaar dachten we die op te stellen aan de hand van een gevarieerd dieet dat uit een vijftal ingrediënten mag bestaan:
1. LEKKER TRIPPEN
Zoals het er nu voorstaat, zal het de laatste keer zijn dat de buitenlandse pelgrims nog probleemloos hun muzikale trip kunnen ondersteunen met lokaal verworven rookwaar. Maar geen nood: onderstaande bands kunnen op een nuchtere geest al meer dan genoeg effect sorteren met hun psychedelisch gitaargeweld.
Zoals we in de afgelopen Gonzo al konden melden: een stelletje Satan-aanbidders dat ook wérkelijk gevaarlijk bezeten klinkt en zich hult in een waas van geheimzinnigheid. Kan dus in levende lijve lelijk tegenvallen, maar het voordeel van de twijfel hebben ze al- hun Youtube filmpjes pendelen tussen zeer degelijk en vrij beroerd. U hoort wel van ons wat het wordt.
ELECTRIC MOON
Een relatief jonge Duitse band die zich de laatste jaren bescheiden maar netjes een reputatie heeft bij elkaar gespeeld met oerdegelijke spacerock. Weinig vernieuwend, maar de jongens kunnen spelen en de gitarist heeft goed naar Steven Hillage geluisterd. En wij ook! We vertrekken dus op goede voet.
GNOD
Elke plaat van Gnod klinkt alsof ze ter plekke en zonder enige voorbereiding werd geconcipieerd- iets wat de leden zelf overigens bevestigen. Daar gaan we dus niet op af om onze verwachtingen in te stellen. Maar elke plaat klinkt tevens als een extatische primitieve hoogmis en daar hebben we best zin in. Gaan!
AUN
Van het handvol drone-acts die we op de affiche aantroffen, draagt deze onze voorkeur weg. Op het randje van zweverige ambient, maar altijd tegen de grond gehouden door bezwerende ritmes en zeer subtiel gelaagde ruistapijten- een van de mooiste plaatjes die we de laatste tijd in het genre mochten horen.
ORANSSI PAZUZU
Fantastisch opwindende sound die misschien wel de avontuurlijkste van dit aanbod mag genoemd worden. Nietsontziend psychedelisch, maar met een nijdige drive op het kruispunt van black metal en doom- verpakt in ambitieuze en complexe prog. Als ze dit live kunnen waarmaken, is Oranssi Pazuzu ondanks de vreselijke naam met stip m’n persoonlijke ontdekking van het jaar.
2. VREEMDE EEND IN DE BIJT
Roadburn lijkt elk jaar z’n spectrum wat te verbreden, zonder daarbij aan identiteit in te boeten. Lees de beschrijving bij volgende namen, en misschien kijk je in eerste instantie raar op dat ze op de Roadburn affiche opduiken. Maar even doordenken, en je beseft: in alle gevallen klopt hun aantreden als een bus.
Langzaam zie je de occulte muzikale underground naar boven doorsijpelen, en dat lukt vooral via de folk. Chelsea Wolfe is de nieuwe poulain en zou volgend jaar rond dit tijdstip wel eens vrij groot kunnen zijn. Het ideale moment dus om erbij te zijn- en los daarvan heeft ze een moordplaat uit en zijn alle livevideo’s om te watertanden. “A sure thing”, noemen ze dat.
BARN OWL
De voorhoede van een stilletjes naar de oppervlakte drijvende drone scene, met gelijke delen kraut ambient en americana in hun uniek geluid. Onze verwachtingen zijn alvast torenhoog gespannen.
NECRO DEATH MORT
Net als vorig jaar wordt er ook nu voorzichtig met electronica gestunt op Roadburn. Deze jongens mengen overstuurde beats met goeie ouwe riffage, en hebben een unieke, opwindende sound die ze blijkbaar ook live kunnen waarmaken. Kan wel eens een verrassing worden in de beste zin van het woord.
BOB WAYNE
Volbloeds country op Roadburn- voor alles een eerste keer. Maar Roadburn-organisator Walter geeft via Facebook wel vaker z’n liefde voor het genre te kennen, en Bob Wayne mag ondermeer Scott Kelly en Randy Blythe tot zijn bewonderaars rekenen. We hebben zo’n bruin vermoeden dat de ontvangst door het Roadburnpubliek in zekere mate de programmatie van de komende jaren zal sturen, dus wij zijn erbij.
3. DOOOOOOOM:
Nu het programma van Roadburn elk jaar avontuurlijker wordt, zou je bijna vergeten dat het af en toe toch deugd kan doen om nog eens lekker ouwerwets in een doomriff te gaan hangen. Deze vijf hofleveranciers gaan naar alle waarschijnlijkheid niks doen dat onze verwachtingen onderuit haalt, maar fuck it, een lekkere stoemp op z’n tijd kan ook smaken.
HUATA
Fransozen die hun op Electric Wizard gestoelde doom zo nu en dan doorklieven met een streepje orgel. Maar bovenal is dit zompig riffwerk tot ze neervallen.
CONAN
Wat voor muziek verwacht u van een band die zich Conan noemt en albums uitbrengt als ‘Horseback Battle Hammer’? Dat is exact het soort muziek dat Conan speelt.
BONGRIPPER
Goed, Bongripper is wél verantwoordelijk voor het toonzettende magnum opus ‘Satan Worshipping Doom’ – kwestie van dan maar meteen voor de gouden standaard te gaan, moeten ze bij de organisatie hebben gedacht. U hoort ons niet klagen.
THE WOUNDED KINGS
…verzorgen dit jaar uw lekker traditioneel Britse Doom-fix. Meer volgens het boekje gaat het dit jaar op Roadburn niet worden, maar zo moet er ook eentje tussen zitten.
4. ROCK OUT WITH YOUR COCK OUT:
Een staalhard feit: een volgepakte Batcave en onversneden rock’n’roll- meer heb je niet nodig voor de wildste feestjes van Roadburn. Voor wie het ook al eens rechttoe-rechtaan mag zijn, kan het volgens ons best hierheen.
RED FANG
Biererock! Okee, de jongens zetten het in hun video’s misschien wat té dik in de verf wat hun favoriete drankje (bier) en tijdsbesteding (dat bier drinken) is. Maar ze weten het wel te onderstrepen met overtuigend scheurende rock die ons doet denken aan Big Business met de pils-in-de-lucht toegankelijkheid van AC/DC. Tijdens de Europese tour met Mastodon wisten ze ook op een podium te overtuigen, en ze sluiten de keet op donderdag. We zullen er zijn.
HORISONT
Stelletje Zweden dat hun voorliefde voor de seventies niet onder stoelen of banken steekt. Dermate dat je gewoon aanneemt dat ze simpelweg uit het tijdperk zijn overgeflitst- compleet met jeansvestje en druipsnor. Bluesy hardrock met geweldige vocals en vakwerk van songs? Sign me up.
Southern Lord stunt de laatste tijd steeds harder met allerlei op death en black metal geënte brutaliteiten, en Black Breath is één van hun nieuwe paradepaardjes. Vuil, hard, snel, en opzwepend als een boze zwerm horzels- kan zo goed als niet fout gaan.
DOOM
Onze ironisch meta-moment voor dit festival: gaan kijken naar een band die DOOM heet en dan ultrasnelle crustpunk speelt. Lache!
VALIENT THORR
Nog meer biererock! Vooral de aanstekelijke leutigheid van de teksten en de charismatische frontman doen ons vermoeden dat dit een crowd pleaser van jewelste wordt. Hey alright! It’s judgement time!
5. THE ANCIENT ONES:
Zonder al te veel commentaar- Roadburn heeft elk jaar enkele Eerbiedwaardige Grijsaards te gast en zorgt ook daar voor een mix van verplichte kost en aangename verrassingen.
KILLING JOKE
We zijn niet echt fan, en toch kijken we hier retehard naar uit. Dat mag te denken geven hoe “incontournable” Jaz Coleman en Co zijn geworden. Dat mag volstaan.
KONG
Ah, de jaren negentig. Toen Kong wel elke week ergens te lande leek te staan met hun veelbesproken quadrofonische opstelling. Dus het wordt een weerzien met een ouwe vriend, en die zijn altijd welkom.
JAY MASCIS
Het gebeurt niet al te vaak dat je Jay Mascis in deze contreien aan het werk ziet met z’n stoner nevenproject Witch. Maar we zijn nog véél benieuwder naar de zonder twijfel tandensmeltende jamsessie die hij zal houden met het virtuoso-combo Earthless.
SLEEP
U leest dit, u behoeft geen verdere uitleg.
LEAF HOUND
Ouwe stonerglorie- het is altijd een dubbeltje op z’n kant. Maken de knarren er met hun weggeblowde harses een potje van, of is het een formidabele blast from the past? In elk geval: ze brengen hun meesterwerk ‘Growers Of Mushroom’, goeie reden om dié nog eens onder het stof uit te halen.
SPECIALE VERMELDINGEN:
HORS CATEGORIE: YOB, en verder geen commentaar.
Behalve misschien om te zeggen dat hoofdman Mike Scheidt te elfder ure nog is toegevoegd aan de line-up met een akoestische solo-set. Zijn album verschijnt binnenkort bij Thrill Jockey. Overbodig te stellen dat we zeer benieuwd zijn.
We vonden ze nergens in de oplijsting terug, maar we weten dat ze er spelen en dat is voldoende. Binnenkort in uw Gonzo, en volgende week zomaar even op Roadburn! Faut le faire, of zoals de heren zelf zouden zeggen: jemoejtmodoen.
ROSTE GITARISTE: Jucifer.
Niet bepaald een combo waarvan de Youtubes ons spoorslags de plaatjes doen zoeken. Maar de helft van het duo is een weergaloze rosse gitariste, en het oog wil ook wat- zeker op een festival waar meer dan vier vijfde van de bands bestaat uit langharig vententuig met een baard. Dus heren organisatoren: dank voor Jucifer!
GEWELDIGSTE/ONNOZELSTE NAAM: Admiral sir Cloudesly Shovell.
Oftewel: Whimsical! The band. Ze spelen psych die zo Brits is dat ie zwarte thee met melk zweet, en die klinkt niet slecht. Wat we niet zullen zeggen van de bandnaam, want daar zijn we nog niet uit. Gek en geniaal, of gewoon gek? In elk geval intrigerend genoeg om een kijkje te gaan nemen.