Dag Lezer,
Nu moet u weten, onder die andere lezers van Gonzo (circus) bevinden zich nogal wat programmatoren van grote en kleine (inter-)nationale podia (daarvoor beschikken wij over een geheime database waarvan alleen wij, de Belgische staatsveiligheid en de Nederlandse Partij Voor de Vrijheid de inloggegevens hebben). En toch blijven die kerels – want ‘de programmator’ is nooit een frisse chick – hardnekkig recitals van Oude Muziek programmeren. Sla uw agenda van de laatste vijf jaar er maar eens op na: De Mens speelt haar debuut ‘De Mens’ na, Slayer doet binnenkort ‘Reign In Blood’ op het fijne ATP-festival, Sonic Youth lepelde een paar jaar geleden ‘Daydream Nation’ nog eens op, The Scabs zetten onlangs, inclusief Diests accent, The Rolling Stones neer bij de herneming van hun ‘Royalty In Exile’ in de Ancienne Belgique en Slint groef het in bepaalde kringen heilige ‘Spiderland’ nog eens op. In deze context verfrissend: de heren van Pavement gaven eerlijk toe dat ze met hun reünie vooral de gigantische put aan gokschulden van Bob Nastanovich hoopten te delven.
Toegegeven, sommige bands in bovenstaand lijstje zijn muziekhistorisch relevanter dan andere, en op Pukkelpop 2007 stonden wij zélf enthousiast te headbangen toen Sonic Youth de eindakkoorden van ‘Eliminator Jr’ boventoverde. (al waren we destijds pas écht ontroerd toen Thurston Moore een shout-out deed naar “all the freaks from Antwerp”, en daarmee toonde dat hij – ondanks zijn eigen nostalgisch incashmomentje nog wist waar de klepel anno 2007 eigenlijk hing.)
Alleszins: geen enkele band in bovenstaand lijstje stond op een creatief hoogtepunt in toen ze zwichtten voor het ‘speel eens een hele plaat opnieuw’ – idee. Vandaar dat we bij Gonzo (circus) zo blij zijn met de ULTRA2012-avonden die binnenkort in Brussel, Nijmegen, Rotterdam en Amsterdam worden gehouden. Daar wordt wel heel omzichtig omgegaan met de grens tussen nostalgie en vernieuwing. Ultra was een club én een beweging die radicaal koos voor het muzikale, kunstzinnige en maatschappelijke experiment. Een beweging die even snel opkwam als ze er met een knal uitging. De ‘herdenking’ heet dan ook kort en krachtig ULTRA2012-EINDE. Een ideaal moment om oude deuntjes nog eens te recycleren, maar daar doet ULTRA2012 lekker niet aan mee. In de plaats daarvan krijgen we nieuwe interpretaties van ULTRA-klassiekers, optredens van jonge bands die niet kopiëren maar zich wel lieten inspireren. Zoals de Gonzo (circus) dj’s die in Brussel en Amsterdam ten dans spelen.
Verderop in deze Gonzo (circus) serveren we u Glenn Branca en Kurt Wagner, koppige artiesten waarvan we ons niet kunnen voorstellen dat ze netjes hun oude albums komen afspelen. Markus Popp aka Oval heeft het zelfs helemaal gehad met traditionele instrumenten. De in Brussel wonende Française Felicia Atkinson gunt ons een blik in haar leefwereld boordevol vernieuwende geluiden op ‘oude’ dragers. En net als Atkinson is ook de Gentse selfmade-kunstenaar Manor Grunewald wars van zielloze herhalingen. In de vorige editie keken we al kritisch naar de traditionele filmindustrie: ook curator Silke Schmickl van het jarige Parijse label Lowave zoekt passioneel nieuwe ruimte(s) voor kunstzinnige films. Ten slotte legt Bouli Lanners ons haarfijn uit waarom België zo’n zot land is en hij daar krachtige films over moet maken. En wij bij Gonzo (circus) zijn die zotten die met al onze liefde en passie die bergen cd’s en talloze binnenstromende tentoonstellings-, festival- en concerttips doorploeteren om dat ‘vernieuwende’ karakter te beoordelen en met u te delen!
Groetjes van de redactie,
(sb)
PS: ‘The Place Where You Will Find Us” van Zornik is dit jaar aan zijn tiende verjaardag toe. Laat het geen tip zijn.