Tijdens het Eurosonic- festival zijn overdag in alle hoeken en gaten van het Oosterpoort-gebouw lezingen, panels, vergaderingen, presentaties en meer van dit soort activiteiten. Noviteit en vrolijke noot was het programma van oude rot Ray Cokes.
De helft van alle conferentie-items zijn tegenwoordig in het Engels. Menig Nederlander worstelt nog steeds met het Engels en dat is in de meeste gevallen niet grappig. Het is serious business op Eurosonic. Tijdens het panel ‘Breaking Europe In Numbers’ werd “digital album sales” of “to monitor the physical sales market” besproken. Sociale media waren nog zo’n buzzword in de Oosterpoort. Tijdens de presentatie van de genomineerde bands voor de Interactive Awards 2012 kreeg je een inkijkje in wat er allemaal mogelijk is.
De Nederlandse band Only Seven Left won deze prijs met hun project ‘Zanger gezocht’. Via een online auditie-platform kon iedere kandidaat zich zingend melden. Een andere vaderlandse band, Lorrainville, zette Facebook in bij het hele productieproces van hun album. Facebookvrienden namen bijvoorbeeld besluiten over het hoesontwerp of over het aantal tracks op het album. Kortom, het klinkt allemaal erg innovatief. Maar wat moet je met een panel als ‘Stomp Is Voor Indies’, waar slechts 15 mensen in de lege zaal zaten. Bij nadere beluistering leek het meer op een soort (openbare) vergadering van de NVPI, de branche-organisatie uit de entertainmentsindustrie. Daar zit niemand op te wachten! Ook bij de lezing c.q. performance over de Ultra -muziekstroming waren te weinig toehoorders. Die waren wel getuige van één van de meest leuke en onderhoudende dagprogramma-onderdelen. Harold Schellinx, schrijver van het in februari te verschijnen boek over Ultra, en kunstenaar Peter Mertens legden met hulp van beeld en geluid op een vrolijke en relativerende manier uit hoe Ultra tussen 1980 en 1982 ‘geboren’ werd in Amsterdam en zich verspreidde over Nederland. (In Gonzo (circus) #108 meer over Ultra.)
Een verfrissend nieuw programma-onderdeel was ‘Rays Eurosonic Revue’. Voormalig MTV-presentator Ray Cokes ontving in de ruime Kleine Zaal een aantal Eurosonic-acts, die op een klein podium een paar songs speelden. Daarna kwamen ze op de bank naast Ray zitten en interviewde hij ze op een luchtige manier. Zo had hij een grappig gesprek met de Belgische band Triggerfinger en ‘speelde’ hij vervolgens op een cymbal mee met de stemmige semi-acoestische muziek van de Zweedse formatie You Say France & I Whistle. Bij dit programma-onderdeel ging het weer over muziek en niet over de muziekbusiness. Hopelijk komt het volgend jaar terug!