Waar ondertussen dvd’s het onderspit lijken te delven in de downloadwaanzin die deze tijd in zijn greep houdt, bestond er een vergelijkbare strijd eind jaren 1970 en begin jaren 1980 van de vorige eeuw tussen twee andere beelddragers: Betamax en VHS. De betwistbare betere kwaliteit van de Betamax was uiteindelijk niet voldoende om deze cassette de standaard te laten worden. Onder aanvoering van de porno-industrie ging VHS met die eer strijken. Gelukkig duurt de erfenis van Betamax voort op verschillende vlakken, zo ook in de muziek van de Vlaming Christophe Deconinck uit Haasrode, die onder de naam Betamaxx teruggrijpt naar het geluid uit het bijbehorende era.
Sci-fi
Genoeg audio-visuele historie, tijd voor aandacht voor de muziek zelf. Op de rijkelijk gevulde grasduin-website vi.be is Betamaxx één van de vele interessante muzikanten die het verdienen om meer aandacht te krijgen, of alleszins meer beluisterd te worden. Op de site van vi.be zelfis een tiental nummers te beluisteren die Deconinck onder zijn Betamaxx-alias heeft voortgebracht en na beluistering kan geconcludeerd worden dat de naam zeer goed gekozen is. Nummers als ‘The Binary Rush’ en ‘The 2nd Binary Rush’ voeren de luisteraar direct mee naar een sci-fi utopie die rechtstreeks uit SILENT RUNNING (Douglas Trumbull, 1972) of zelfs 2001: A SPACE ODYSSEY (Stanley Kubrick, 1968) lijkt te komen. Ook ‘Grey’ valt mooi binnen dit utopische kader en doet denken aan door HAL opgenomen dromen op Betamax-cassettes. Deconinck creëert een erg ruimtelijk geluid en laat horen ook meer organische elementen op een vloeiende manier toe te kunnen voegen in nummers als ‘When Hell Comes Marching Inn’ en ‘Time’. Er zit zelfs een zweem van psychedelica in deze tracks met de toevoeging van akoestische elementen (gitaar, drums) en het gekwetter van (ruimte?)vogels. De invloeden van krautrock en Tangerine Dream zijn hier duidelijk terug te vinden.
Vangelis
Bij de eerste nummers ontstaat nog even de vrees dat de aandacht volledig op spacey songs ligt, maar Deconinck laat gelukkig horen van meer markten thuis te zijn. Op ‘Misery’ gaat hij een aardsere kant op en kiest hij tegelijk voor het bombast, met piano, strijkers en zelfs een sopraanzang. Af en toe komt een vergelijking met Vangelis naar boven, maar outer space blijft lonken, bijvoorbeeld ook op ‘Lightspirit 2009’. Buiten de onmetelijkheid van het universum klinkt ook het beklemmende van de kleine blikken ruimte door op tracks als ‘K Fabrik’ en ‘Fire in the Sky’. Dit laatste nummer klinkt zowaar als darkwave meets cybergoth, met industriële klanken en indringende gesproken geluidsfragmenten over Area 51. Een erg Duits klinkend nummer en met de zeer dansbare melodieën een erg fijne track. Op de fraai vormgegeven YouTube-site van Betamaxx is zelfs een official videoclip te zien bij dit nummer.
Het is verwarmend en geruststellend dat artiesten als Betamaxx hier in de Benelux doen wat ze doen én dat er op een site als vi.be aandacht aan wordt besteed. Ik zou zeggen: ga op utopische sci-fi reis met Betamaxx en wanneer daarvan bekomen struin dan eens een aantal uurtjes op de site door het overige aanbod. Ik garandeer u dat u verrast zult worden door een keur aan smakelijke muziek.