Het Tilburgse festival Incubate werd door onze redactie onlangs omschreven als “Gonzo in festivalvorm”. En inderdaad is het programma ook dit jaar weer een overweldigende verzameling van de meest diverse artiesten die je in de marges van de cultuur kan bijeensprokkelen. Ongetwijfeld doen we zelf ter plekke een hoop waardevolle ontdekkingen, maar in de aanloop naar het festival belichten we graag al dagelijks een markante naam uit de line-up. Vandaag is dat de Japanse retro-grindcore van Wormrot.
En dan is het nu tijd voor een jeugdherinnering: begin jaren ’90 had ik als opgroeiende tiener in een uithoek van Limburg slechts twee mogelijkheden om een zaterdagavond door te brengen (drie, als je’t dorpscafé meetelt). Er was een wekelijkse ‘fuif’, telkens in dezelfde zaal met dezelfde deejays, meestal aangekondigd door een plakkaat in een wei met enkel datum, plaats en de wervende tekst ‘4 bokke (biertjes, nvdr) 100 frank’.
En dan waren er de festivalletjes in een parochiezaal onder de kerk- plaatselijke groepjes die met wisselvallig talent maar constant verbeten geestdrift zorgden voor rudimentair doch extreem doeltreffend vertier. Voor gelijkgestemde zielen die toen al (of nog) doorhadden dat netjes in de pas lopen niet voor hen was weggelegd, was het vooral een verademing tegenover het plastieken entertainment dat vele klas- en dorpsgenoten naar ‘de fuif’ dreef. En dus kropen we daar bij elke gelegenheid bij elkaar, om dan onder begeleiding van krakkemikkig gitaargeweld een uiterst amicale moshpit op gang te trekken, of in de rij te gaan staan voor een stagedive.
Veruit de populairste stijl die ik daar opgang heb zien maken, was de grindcore. Meestal piepjong langharig tuig zoals mezelf, geïnspireerd door de extreme, radicale uitzinnigheid van bands als Napalm Death en Carcass. Jan AG van de Belgische genretrots Agathocles (25 jaar & still going!) was een inspirerende cultheld. Tapes en singles met gefotocopieerde hoesjes van obscure bands met namen als Smegma en System Shit werden enthousiast verkocht en uitgewisseld. De populairste band in de streek speelde zijn eerste optreden letterlijk op wastrommels en valsgestemde akoestische gitaren. Binnen een half jaar was Acoustic Grinder opgenomen in het circuit en toerden ze doorheen Europa. Voor iemand die van z’n negende op muziekschool had gezeten maar nauwelijks een band bijeen kon houden gedurende één repetitie was het even ontnuchterend als inspirerend.
Waarom vertel ik u dit allemaal? Bij het bekijken van deze livevideo van Wormrot kwam het allemaal terug. Die gezellige moshpit, de revue malloten die wat over het podium komen hossen, een volstrekt willekeurige opblaaspop die voorbijzweeft. En een band die volledig loos gaat, puur op het plezier van lekker zéér hard en zéér snel te spelen. Wormrot is grindcore zoals die weer alleen uit Azië kon komen (waar het genre trouwens nog steeds zeer in trek is)- met een obsessief enthousiasme tot in de details bestudeerd, en vervolgens zó perfect gecopieerd dat het resultaat een volstrekte bizarro-versie van het origineel wordt. Paradoxaal? Misschien wel, maar dat geldt voor de beste dingen in’t leven.
Wormrot speelt op zaterdag 17 september om 0u00 in de metalbar Little Devil.
Luister hier naar ‘Born Stupid’ van Wormrot.