‘Gerhard Gott, dagboek der leegte’ is een multidisciplinair project. Muziek wordt vaker verbonden aan visuals en performances. Soms om verveling bij de luisteraar tegen te gaan, dan weer wezenlijk deel uitmakend van het geheel.
Seppe Van den Berghe (Low Vertical) is aan een immens project begonnen waarbij hij een graphic novel combineert met een live uitgevoerde elektronische soundtrack. Gerhardt Gott is zijn eerste project. Visuals worden geprojecteerd en vertellen het verhaal. Het publiek zit in het donker, Seppe zelf is onzichtbaar, alle aandacht gericht op het projectiescherm. Met de woorden ‘Ik ben Gerhardt Gott, ik heb honger’ opent de performance. De zwartbruine tinten en de gefragmenteerde beats leiden je naar een donker verhaal. Om het verhaal te zien moet je naar zijn performances. Alleen is het project nog niet helemaal afgerond. ‘Bijna’ staat er op zijn facebook-pagina te lezen in een bericht van 3 juni.
Intussen kan je al wel op verschillende online platformen (waaronder vi.be) vier tracks van de performance beluisteren. Tracks die ook zonder beeldmateriaal een recht van bestaan hebben.
Een bas valt in, graait in het luchtledige en wordt getemperd door een weemoedige melodielijn. Die weemoed of is het breekbaarheid wordt doorgetrokken op de pianoriedel van ‘I Like Clouds’. Met op de achtergrond een verscheurd geluid, wolken worden uitgerokken als verroeste springveren. Een tikje Amon Tobin? De sfeer slaat om, een meer upbeat ritme. Fantasie op hol, zou Gerhardt Gott kunnen vliegen? In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, is ‘Sometimes I’m Not Sure’ opgebouwd rond een rechttoe 4/4technobeat. Ook op ‘Eating Sausages’ staat het ritme centraal. Even mis je wel het verhaal omdat je je afvraagt of bij het uptempo ritme ook uptempo beeldmateriaal hoort. Dan weer mis je de drang om een song lang te laten duren. Alle tracks flirten met de vier minutengrens maar hadden even goed langer kunnen uitgewerkt worden tot vakkundig clubmateriaal. Het laat je voorlopig verhongeren. Maar dat is waarschijnlijk de schuld van het nog onaffe project. Misschien staan deze tracks totaal niet chronologisch. Het zijn slechts fragmenten uit een verhaal dat bij deze toch graag wilt gezien worden. Dan pas kan je de vraag stellen, is Gerhardt Gott succesvol als multimediaproject of zal het beeld met klank zijn? De klank is alleszins veelbelovend.