Odd Future streek voor een eerste keer neer in Brussel. Het concert, georganiseerd door de VK, was in enkele dagen uitverkocht. Misschien gewoon een hype, misschien een muziekcollectief dat herinneringen oproept aan de Wu-Tang Clan in hun gouden periode.
Sinds een paar maanden ben ik fan van Tyler The Creator, opperhoofd van deze wilde bende hiphoppers. Voor het concert had ik dan ook voor mezelf voorzorgsmaatregelen genomen. ‘Don’t believe the hype’, weet je wel. Ik hoopte dus voor het beste, maar verwachtte me aan het ergste.
In de zaal is het publiek eclectisch. Van jonge hipsters tot oude rock’n’roll wolven. Zonder twijfel is dit een kenmerk van de OFWGKTA (Odd Future Wolf Gang Kill Them All)-crew, geleid dus door de amper twintigjarige Tyler The Creator. Ze verzamelen de zielen van alle leeftijden en achtergronden bij elkaar, geïntrigeerd of gecharmeerd door de unieke wereld van Odd Future.
Een wereld van tieners uit Los Angeles, die vanalles door elkaar mixen. Van sarcasme tot onderwerpen als satanisme, marihuana, skateboarding, verkrachting, fascisme, meisjes, enz.
Als je erover nadenkt, wordt het al vlug duidelijk dat er hier geen bedoeling is, dat het meer een manier is om “fuck” te zeggen tegen de wereld en valse voorwendselen. Tegen de attitudes die we moeten hebben, de beperkingen die nu éénmaal behoren tot de hedendaagse maatschappij. Geen beperkingen in hun 3.0 wereld waar niks meer belangrijk is. Blijkbaar.
Neem geen aanstoot aan de woorden, Odd Future is vooral een beweging, een manier om zichzelf als een monster te visualiseren. Een manier om beter te kunnen spreken over wat meer en ongezond diep in ons begraven is. Dat wat wij weigeren in de samenleving te tonen.
Ik ben gevoelig voor de positieve of negatieve energie die door muziek wordt overgebracht. En hier kan ik zeggen dat de Chocolaterie in Brussel in brand stond. Maar geen hellevuur, meer die van rauwe energie. Die waar de menigte de lyrics meeschreeuwt, doorspekt door een “SWAG!” elke 3 minuten, waar fuckfingers haasje over spelen met lachen, zweet, stagedives, en het “hier en nu“.
Kijk niet naar bedoeling, er is er geen. En dat kan vreemd klikken, maar dat is precies waarom het goed is, voor één keer. Heeft iemand over catharsis gesprokken ?
(klik op een kleine afbeelding om de galerij groter weer te geven)
