PaCRocK. Een onbekendere naam in festivalland. Ook voor mij. Ik bracht een eerste bezoek aan het festival tijdens de achtste editie op zondag 24 april 2011.
Het festival wordt georganiseerd in Pont à Celles, ergens in de velden tussen Nijvel en Charleroi. Een wat verloren gebied in Centraal België. Gedurende één dag staan er talloze bands verspreid over drie podia. Het festival wordt georganiseerd door een jong en dynamisch team, bijgestaan door een paar honderd vrijwilligers. Het festival is ook stilaan aan het uitgroeien tot één van de kleinere vlaggenschepen van de Belgische festivalscene.
En Belgische rock was er, maar dat was niet alles. Verre van zelfs, de verschillende podia hadden een bijzonder eclectisch programma. Opgebouwd rond bekendere namen, maar ook een heleboel ontdekkingen.
Op het hoofdpodium was er plaats voor meer ‘mainstream’-groepen zoals Puggy en Vismets, maar ook veelbelovende namen zoals The Van Jets (in Wallonië veelbelovend, in Vlaanderen mainstream, red.), Applause, The Peas Project of Great Fire Mountain.
De twee andere podia, Marquee 1 & 2, deden niet onder. Dankzij hun intiemere sfeer waren het de ideale plekken om zich meer te verdiepen in de daar optredende acts.
In Marquee 1 werd gekozen voor een pop-folkrandje met optredens van bands als The Bony King of Nowhere, Lone Wolf, Joy (de nieuwe band van Mark – Venus – Huygens) of Imaad Wasif (VS), Mix Hell (BR) en Huoratron (FI). Rond dit podium hing dan ook een bijzonder relaxte, cosy sfeer.
Voor Marquee 2 konden we dan weer het etiket ‘Experimenteel/Rock’ bovenhalen. We zagen, een beetje vroeg naar onze smaak, het Belgische Ultraphallus en de creatievelingen van Hoquets (afgelopen week ook nog op het podium van een uitverkochte Brusselse AB samen met Staff Benda Bilili). Action Beat bestormde het podium dit keer met drie drummers, 3 gitaristen en één basgitaristen. De jonge snaken uit Blentchley gaven een sterk concert weg waarin ‘blood, sweat and tears’ hand in hand gingen met aanstekelijke humor. Zoals altijd was dit een concert in ‘true rock spirit’.
Door een aantal technische problemen was de set van Chevreuil kort, veel te kort. Het geluid tijdens hun optreden was problematisch waardoor de franse groep de set voortijdig diende te stoppen. Een voordeel van festivals is dan wel dat we al snel een nieuwe act kregen voorgeschoteld. We werden ondergedompeld in het zware geluid van Drums Are For Parade. Zij gaven ons een show van topkwaliteit. Minstens even intens als het afgebroken optreden van Chevreuil.
Door andere verplichtingen moesten we de show van Rolo Tomassi aan ons voorbij laten gaan (de gave van alomtegenwoordigheid zou soms zeer leuk zijn). Na Rolo Tomassi was het in Marquee tijd geworden voor het optreden van het Italiaanse Aucan. Met hun indrukwekkende optreden, balancerend op de grens tussen alternatieve mathrock en psychedelica, schopten ze het voor ons tot één van de ontdekkingen van het festival.
Slotact voor ons was het Australische PVT. Van deze band hadden we echter een sterker optreden verwacht, we zullen maar denken dat deze tourende band een beetje last had van vermoeidheid.
PaCRock 2011 was een relaxte, cosy opwarmer voor fans van festivals als het Dourfestival. Wij kijken dan ook uit naar een volgende editie!
(Klik op de kleine foto om de grotere afbeelding te zien)
