Het Temporary Stedelijk presenteerde een inspirerende avond vol muzikale ontmoetingen in de diverse ruimten van het tijdelijk open Stedelijk Museum in Amsterdam.
In 1961 presenteerde Willem Sandberg, de toemalige directeur van het Stedelijk, de tentoonstelling Bewogen Beweging met machines en geluid van onder andere Jean Tinguely en Daniel Spoerri. Deze tentoonstelling was spraakmakend. De verbazing hierover kunnen we nu, weer, tijdelijk zien in foto’s en film in de huidige opstelling. De Hear It! avond die plaatsvond op 28 april zal lang niet zo spraakmakend zijn geweest als die uit 1961. Daarvoor zijn we tegenwoordig al veel te veel gewend. Wel was het een leuke mengeling van, met name elektronische, muziek, perfomances en installaties.
De avond werd geopend door een speech van de in Amsterdam en Parijs wonende geluidskunstenaar Harold Schellinx, die onder andere inging op de relatie tussen muziek en geluid. Op de eerste verdieping waren installaties van Gert-Jan Prins, in de vorm van een soort vierkante tent waaruit geluiden borrelden en de Fransman Pierre Bastien die dit keer zijn mecano thuis had gelaten en koos voor een combinatie van diverse kleinere ventilatortjes die papieren strookjes hen en weer lieten gaan waar op de uiteinden een paperclip was bevestigd. Dat uiteinde sloeg dan weer op een drumvel.
Deze onregelmatige ritmes werden begeleid door zijn elektronische muziek. Iets verder gaf het Noorse duo Alog een interessant concert. Zij lieten zich hierbij leiden door een zestal metronomen wiens geluid vervormd werd en begeleid door echte ouderwetse tapeloops afkomstig van een heuse bandrecorder. Het einde van het concert was inventief. Ze wachten net zo lang tot al de mentronomen waren uitgetikt! Dat duurde zo lang dat niet veel toeschouwers dat gehoord zullen hebben! Het Stedelijk had speciaal voor deze avond wat toepasselijke kunst uit de depots gehaald. Zo was er het Mushroom Book te zien waar John Cage aan meewerkte. Cage was een grote liefhebber en kenner van paddestoelen. Van Dick Raaijmakers was een prototype te zien van zijn Ideofoon, een luidspreker die getriggerd wordt door een metalen plaatje. Erg leuk en wat verwarrend was de drukte in het zaaltje waar de in Berlijn wonende kunstenaar Brandon LaBelle zijn poezie uit deelde. Dat waren velletjes papier met korte gedichten die na lezing door gegeven dienden te worden. In het fraaie cafe van het Stedelijk tenslotte was, na een performance van geluidskunstenares Nathalie Bruys een lange DJ-set van Aardvarck te horen. Kortom een levendige avond waarop veel te genieten was van oudere en jonge (geluids)artiesten. Het publiek was een prettige mengeling van jonge Rietveldgangers en wat oudere kunst & muziek liefhebbers. Oh ja, een gerucht dat de ronde ging tussen de oudere bezoekers, was dat de beroemde Amsterdamse band Minny Pops weer bij elkaar komen! Iets voor een volgende Hear It! avond?