Als voorschot op de komende editie van het TodaysArt-festival later dit jaar, vond in Den Haag de eerste van een nieuwe serie avonden met muziek en multimedia plaats onder de naam TodaysArt Session #1. Fans en Facebook-vriend van TodaysArt als we zijn, reisden we af naar de Hofstad, niet in de laatste plaats om voor het eerst Demdike Stare aan het werk te kunnen zien.
De foyer van Korzo Theater is na de recente verbouwing een strak vlakkenspel van beton en witte wanden, en leent zich daardoor uitstekend voor een Bring Your Own Beamer-sessie. We krijgen soms het idee dat iemand denkt dat simpelweg browsen in YouTube ook een kunstvorm is, maar de beelden van Merlijn van Eijk‘s ‘Sub/Objective Shadows’ (zie de recensie van TodaysArt 2010) maken een hoop goed. Inmiddels is in de grote zaal Stellar OM Source aangetreden, het project van de Rotterdamse Française Christelle Gualdi. We kennen niet al haar werk, maar afgaande op wat we wel hoorden meenden we te kunnen rekenen op abstracte, geïmproviseerde elektronica. Niets van dat alles. Gualdi heeft haar TB-303 en TR-808 afgestoft en trakteert ons op een dikke acid-house-set. Borrelende sequencer-triolen, spacey synthesizer sweeps, het is volkomen retro, niet te onderscheiden van iets uit 1990, en bijzonder leuk. En ook behoorlijk live, zo te horen, want de sporen schuiven soms rommelig over elkaar heen, maar dat maakt het alleen maar charmanter. Het einde is zeer abrupt, alsof ze zelf ook wel weet dat ze anders nog uren zo door zou kunnen gaan. Iets waar de meeste mensen waarschijnlijk helemaal geen bezwaar tegen zouden hebben gehad.
Tweede act is Zombie Zombie uit Frankrijk, dat zich ergens tussen krautrock en Holy Fuck beweegt. Hun meest recente werk was een vertolking van thema’s van verscheidene John Carpenter films, en dat is ook wat ze vanavond ten gehore brengen. Het duo lijkt geheel live te spelen, wat een dappere opzet is wanneer een van de twee eigenlijk drie synthesizers tegelijk moet bespelen. Het resultaat is dan ook kaler dan op de plaat, en nogal rommelig. Maar de drummer kwijt zich zeer wel van zijn taak, en de groovy ondergrond brengt de nodige mensen aan het dansen. Het thema van ‘Helloween’ verwordt vervolgens tot een soort proto-techno, en met wild scheurende synths wordt het tegen het einde toch nog gezellig.
Tussen de optredens door is er tijd om bezoekers enthousiast over Tom Laan’s “Crowd-DJ” installatie te zien hinkelen om op die manier een spontane compositie van getriggerde samples te bouwen, en horen wij veelbelovende geruchten over de komende editie van het State X-festival, begin december. Vanavond zal zeker niet de laatste keer zijn dat we naar Den Haag afreizen dit jaar.
Demdike Stare – het duo Sean Canty and Miles Whittaker (zie GC#101) – is bijzonder hot aan de andere kant van de Noordzee (als we alle blogs en nieuwsbrieven moeten geloven – en dat doen we), maar hier wil het nog niet zo, blijkt. Of het aan de marketing ligt, of aan een gebrek aan hauntology-vibes in ons nuchtere land weten we niet, maar als de heren achter hun laptops kruipen, staan er welgeteld negen mensen in de zaal. Beledigend weinig, zou je als artiest kunnen denken, maar de heren zijn goedgeluimd, en uiteindelijk komen er toch meer mensen luisteren naar wat een mooie tocht door Demdike’s sound zal blijken te zijn. De band begint met een schel, donker dronescape waar vaag ritmische loops van net niet herkenbare geluiden uit tevoorschijn komen. Soms vliegt er een sample langs die herkenbaar is van de platen, maar veel van wat we horen is nieuw werk, zij het geheel in de lijn met wat we van de heren gewend zijn. Gaandeweg komen daar diepe bassen bij en verandert het ritme in tribaal getrommel, ongetwijfeld gesampled van een obscure soundtrack uit vervlogen jaren. Achter de band worden vertraagde flarden uit vergelijkbare films geprojecteerd. Langzaam wordt het geluid zachter en komen we in een stuk met Indiase ondertonen terecht. Het is goed meewiegen, maar dansbaar wordt het pas wanneer de op Basic Channel geënte minimale techno-wortels van met name Whittaker de overhand krijgen. De sfeer blijft donker, maar tegelijk is het leuk om te zien hoeveel lol de twee in het spelen hebben. Climaxen bevat de muziek van Demdike Stare niet, het gaat om de flow van het geheel, en die neemt het publiek uiteindelijk weer mee naar de drones van het begin van het concert, terwijl er door de rook scènes uit een erotische vampierfilm zijn te ontwaren. Uiteindelijk flikkert de film uit en licht weer aan, en zijn we weer terug uit de donkere trip.
De rest van de nacht is voor DJ Dame en de eigenwijze elektro van de Roemeen Rochite, wiens set en uitzinnige hoofdtooi we graag nog hadden gezien, we moeten echter ook nog een nachttrein zien te halen. Maar we keren graag terug voor de volgende TodaysArt Session.